sobota, 22 marca 2014

Jean-Honoré Fragonard

Huśtawka/The Swing, 1767
Jeśli można by wskazać obraz w pełni oddający ducha rokokowego nurtu, byłaby to na pewno Huśtawka Fragonarda. Można powiedzieć, że ten urodzony w 1732 w Prowansji artysta miał w życiu sporo szczęścia. W wieku sześciu lat wraz z rodzicami przeprowadził się do Paryża, gdzie kilka lat później posłany został na nauki do kancelarii notarialnej. Nastoletni Jean-Honoré nie przejawiał jednak zbytniego zainteresowania sektorem prawniczym, bardziej niż zdobywać przyzwoity zawód wolał bowiem rysować. Rodzice nie przymuszali go do niechcianej edukacji i za sugestią notariusza wysłali syna do pracowni malarskiej. Pierwszym szczęściem była przychylna postawa rodziców, drugim, że trafił pod skrzydła takich artystów jak Chardin, Boucher czy van Loo. W wieku 20 lat zdobył Prix de Rome dzięki której mógł spędzić kilka lat we Włoszech i rozsmakować się w tamtejszej sztuce. Po powrocie znany w środowisku Fragonard spokojnie mógł pracować nad rozwojem kariery w Akademii bądź na dworze, wybrał jednak dostatnie życie z prywatnych zleceń paryskiej socjety. 

Co do prywatnego życia - poślubił Marie-Anne Gérard, miniaturzystkę, z którą miał córkę, która była jego ulubioną modelką, i syna, który podobnie jak ojciec został malarzem. Załamanie kariery Fragonarda przyniosła dopiero rewolucja francuska, która pozbawiła go części pracodawców. Ostatnie kilkanaście lat życia dzielił między Paryżem a rodzinny Grasse. Zdążył jeszcze dzięki protekcji Davida zostać konserwatorem w nowopowstałym Luwrze, ale już nie tworzył. Zmarł w Paryżu w roku 1806.

Self-portrait 1760-1770

If you could point a picture which fully captures the spirit of rococo, I think it would certainly be Fragonard's Swing. This artist, who was born in 1732 in Provence, had a quite a lot of luck in life. At the age of six he moved with his parents to Paris, where a few years later was sent to practice in the notary office. As a teenager Jean -Honoré put little interest in learning law, more than gaining a decent job, he preferred to draw during the work. Parents didn't forced him to unwanted education and after a suggestion of a notary they sent young Fragonard to a painter's studio. The first fortune was that parents looked with favour on his interest, the other that he get under the wings of artists such as Chardin, Boucher and Van Loo. At age 20, he won the Prix de Rome so he could spend a few years in Italy and study the local art. After return Fragonard was known in the community and could developed his career in the Academy or on the court, however, he choosed the comfortable life by private orders from parisian high society.

He married Marie-Anne Gérard, miniature painter, with whom he had a daughter, who was his favorite model, and a son, who like his father became a painter. The collapse of Fragonard's career came with the French Revolution, which deprived him of part of rich employers. The last dozen years of his life he was divided between Paris and home town Grasse. Thanks to the protection of David he became a conservator in the newly established Louvre, but he stopped painting. He died in Paris in 1806.

Konkurs muzyczny/The Musical Contest, 1754–55

Twórczość Fragonarda można opisać wieloma przymiotnikami, ciepła, żartobliwa, beztroska, zmysłowa, ale też wyrafinowana i finezyjna. Malował portrety, pejzaże, sceny mitologiczne, przede wszystkim zaś fetes galantes, czyli przedstawienia zabaw i rozrywek wyższych sfer. Doskonałe operowanie światłem, lekkie i pastelowe kolory, kobiety jak z porcelany, frywolna tematyka, oto cały Fragonard.

Fragonard's work can be described by many adjectives, like warm, playfull, carefree, sensual, but also sophisticated and finessed. He painted portraits, landscapes, mythological scenes, and above all fetes galantes, that is depictions of high society entertainments. Excellent use of light, delicate pastel colors, women like made of porcelain, frivolous subject, here he is - Fragonard.

Czytająca dziewczyna/A Young Girl Reading, c. 1776

Ciuciubabka/Blind Man's Bluff, 1760
Pasterka/Shepherdess


Radości macierzyństwa/The Joys of Motherhood

Dziewczyna bawiąca się z kotem i psem/Girl Playing with a Dog and a Cat

Le chat angora, 1783-1785


Marie-Madeleine Guimard, 1769


Zasuwka/The Lock, 1776-79

List miłosny/The Love Letter, 1770

The Souvenir, 1775-1778

Skradziony pocałunek/The Stolen Kiss, late 1780s

Madame Du Barry, metresa Ludwika XV zamówiła u Fragonarda cykl czterech obrazów do jej nowego pawilonu. Podchody miłosne, na które składały się Pogoń, Schadzka, Listy miłosne i Ukoronowanie kochanka, jednak nie przypadły jej do gustu, obrazy ostatecznie zawisły u kuzyna Fragonarda, a on sam domalował jeszcze dwa, Zadumę i Miłość triumfującą (której tu nie zamieszczam bo to same amorki ;).





Pogoń/The Pursuit, 1773

Schadzka/The Secret Meeting, 1771

Listy miłosne/Love Letters, 1771-72
Ukoronowanie kochanka/The Lover Crowned, 1771-72

Zaduma/Reverie, 1771-72



6 komentarzy:

  1. U Fragonarda najbardziej lubię tło - kwiaty, figury i tę bujną, pierzastą zieleń. Kojarzą mi się bardzo sentymentalnie, choć to jednak wciąż rokoko ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tak, ta pierzasta, dojrzała i trochę ciężka zieleń dobrze mi się kojarzy, tak trochę... sierpniowo :)

      Usuń
  2. Tlusciutkie te damy. I moja parasola jest na obrazach (podobna).

    OdpowiedzUsuń
  3. Uwielbiam tego pana za takt i wspaniały warsztat.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tak, lubię tę jego subtelność, w zestawieniu z Boucherem wypada szalenie taktownie

      Usuń
  4. Wiadomość z pierwszej reki: Fragonard jest teraz w Karlsruhe.

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...