William Hogarth - Marriage à-la-mode

 Już od dawna na łamach tego bloga nie gościł żaden malarz, po Liotardzie i Seemanie, gładkich i stawiających na estetykę portrecistach, przyszedł czas na kogoś, kto poprzez swoje obrazy miał coś światu do przekazania. William Hogarth, który urodził się w Londynie w roku 1697 i spędził tam całe życie, był bystrym obserwatorem miejskiego społeczeństwa i jego obyczajowości. Fascynował go ludzki charakter, a wnioski z obserwacji oddawał w swoich dziełach, głównie o charakterze satyrycznym i moralizatorskim. Sam o swojej sztuce mówił: Moje wątki i moje postaci traktuję jak autor dramatyczny. Teatrem są moje obrazy, aktorami moje figury, które działaniem i gestami odgrywają nieme sceny. Stąd też pewne przerysowanie, być może zbyt nachalne dla współczesnego odbiorcy. 

Tworzył całe cykle obrazów: Życie kurtyzany (1732), Kariera rozpustnika (1733), Modne małżeństwo (1744), Cztery pory dnia (1736), czy Wybory (1754). Najczęściej chyba reprodukowane jest składające się z 6 epizodów Modne małżeństwo, piętnujące kontraktowe małżeństwa zawierane wyłącznie z żądzy zysku. Znudzeni sobą i nieszanujący się młodzi małżonkowie szybko zaczynają szukać rozrywki w ramionach kochanków, co doprowadza ich do zguby.
  
I haven't write about painters for a long time, after Liotard and Seeman, smooth and aesthetics portraitist, the time has come for someone who through his paintings had something to tell to the world. William Hogarth, who was born in London in 1697, spent all his life there and died in 1764, was a keen observer of London society and its customs. He was fascinated by human nature, and conclusions from this observations put in his works, which are mostly satire and moralizing. He said about his art: I turned my thoughts to a still more novel mode..to compose pictures on canvas similar to representations on the stage...my picture is my stage,and men and women my players exhibited in a 'dumb' show. Therefore in his art you can spot some exaggertion, perhaps sometimes too intrusive for a contemporary audience. 

He created a whole series of paintings: Harlot's Progress (1732), Rake's Progress (1735), Marriage à-la-mode (1744),  The Four Stages of Cruelty (1751), and Four Prints of an Election (1754). Probably most often reproduced is Marriage à-la-mode, condemning marriages contracted only because of lust for money. Young couple, bored with each other, soon after marriage start looking for entertainment in the arms of lovers, which leads both of them to death.

Kontrakt małżeński / The Marriage Settlement

Przyszłym małżeństwem o wiele bardziej zainteresowani są ojcowie, kupiec i zubożały hrabia, niż młodzi. Jak przystało na poważne biznesowe negocjacje nie mogło zabraknąć sztabu prawników, kartą przetargową hrabiego jest niewątpliwie jego drzewo genealogiczne na które dumnie wskazuje, a które pozwoli kupcowi i jego córce na społeczny awans.

Fathers, merchand and bankrupt Earl, are clearly more intrested with this marriage than their children.  With the army of lawyers, their negotiating conditions of a deal. Earl plays with his trump card - family tree, which he proudly points. This family tree will allow the merchant to the social promotion.

Krótko po ślubie / The Tête à Tête

 Krótko po ślubie, a rozkład małżeństwa w pełni. Wykończony nocnymi pojedynkami (połamana szpada) i zapewne cudzołóstwie mąż dogorywa na krześle. Żona z kolei rozkosznie przeciąga się spoglądając cynicznie na ślubnego. Jej noc zapewne też obfitowała w różne atrakcje, z którymi być może miał coś wspólnego ziewający w tle służący. Poziom degrengolady przerasta księgowego, który ze stosem nieopłacony zapewne rachunków opuszcza pokój.

Shortly after the wedding the marriage id already rotten.Young husband is dying on the chair after night fights (broken sword), and probably adultery. The wife,  lingers deliciously and look cynically at the spouse. Her night probably also was quite active, which may have something to do with yawning sevant in the background. Accountant leaves the room with a pile of unpaid bills and with disgusted face.

Wizyta u znachora / The Inspection

Młody hrabia zbiera żniwa swojego rozwiązłego trybu życia. Trawiony syfilisem szuka ratunku w obskurnym gabinecie równie obskurnego znachora. Jako wątpliwą nadzieję na wyleczenie otrzymał tabletki z rtęcią, a trzymaną w ręku szpicrutą wyraźnie daje łapiduchowi do zrozumienia co go czeka, gdy kuracja nie przyniesie rezultatów. Na obrazie obecne są też dwie kobiety, najpewniej prostytutki, z tym samym problemem co hrabia. Starsza z wyraźną niechęcią patrzy na hrabiego, młodsza, będąca przecież jeszcze dzieckiem, trzyma w dłoni rtęciową pigułkę i rezygnacją spuszcza wzrok. Wie, że nic dobrego już nie jej w życiu nie spotka.

The young Earl collects the harvest of his dissolute lifestyle. Bursting with syphilis he seeks help in a shabby office of a sleazy quack. As dubious hope for a cure gives him a mercure tablets. Whip in is hand is a threat to a quack - that awaits him when the treatment doesn't give results. In the picture are also two women, probably prostitutes, with the same health problem as the Earl. Older one looks at the count with dislike, younger, still a child, holds in her hand a mercure pill and stuck her eyes to the floor. She knows that nothing good will happen in her life.

Toaleta / The Toilette

 Młode małżeństwo po śmierci starego hrabiego bawi się tak, jak na arystokrację przystało. Hrabina niezbyt zainteresowana gośćmi pogrążona jest w rozmowie z prawnikiem, którego znamy już z pierwszego obrazu. Po swobodzie i uśmiechach rozmówców można założyć, że poruszają tematy bardzo przyjemne. Pozostałe towarzystwo, zajęte muzykowaniem, plotkami i piciem czekolady też dobrze się bawi. Dominująca na ścianach sypialni odważna, erotyczna tematyka i rozrzucone na podłodze karty wyraźnie sugerują, że w tym pomieszczeniu dużo się dzieje. A czyj to portret wisi na ścianie? Czyżby prawnika? Zaskakujące uhonorowanie przez panią domu ;)

Young couple after the death of the old Earl of lives like the aristocracy should. Countess is immersed in a conversation with a lawyer, which we already know from the first painting. After their smiles we can assume that subjects of conversation are very pleasant for both of them. Other company is busy with making music, gossip and drink chocolate. Paintings with brave, sexual theme which hangs on bedroom walls and cards scattered on the floor clearly suggest that in this room is a lot going on. On the wall hangs also one portrait ... could it be a lawyer? Surprising attachment from the lady of the house ;)

Dom publiczny / The Bagnio

 Najpierw słowo wyjaśnienia względem tytułu - dom publiczny ma tutaj znaczenie nie tyle burdelu w obecnym tego słowa rozumieniu, a raczej "motelu", w którym można wynajmować pokój na godziny. Z takiego właśnie pokoju, po udanym zapewne balu maskowym, skorzystali hrabina i prawnik. Schadzkę ośmielił się przerwać zdradzony mąż, który w przypływie męskiej dumy zapragnął porachować się z nielojalnym pracownikiem. Połamana szpada z drugiego obrazu już dawała pewne wskazówki do jakości fechtunku hrabiego. Tu te domniemania zostały tylko potwierdzone, zaskoczony i wywleczony pewnie z łóżka prawnik nie miał problemu z trafieniem przeciwnika. Ta scena jest wyjątkowo teatralna - efektownie konający hrabia, targana wyrzutami sumienia klęcząca hrabina i, dla przełamania patosu, przytomnie umykający oknem, roznegliżowany kochanek.

After a successful masquerade Countess and lawyer had to rest in bagnio. Of course together. In one bed. Those sweet meeting dared to break a betrayed husband, who with a fit of pique wanted to punish  a disloyal employee. Broken sword on the second image already gave us some clues to the quality of Earl's fencing abilities. These allegations have been confirmed here, surprised and probably dragged out of bed, lawyer had no problem with killing his opponent. This scene is extremely theatrical - effectively dying Earl, kneeling Countness torn by remorse, and for breaking pathos, lover consciously fleeing through the window.

Śmierć / The Lady's Death

Po śmierci męża przyszedł czas i na hrabinę. Do samobójstwa (opróżniona fiolka na podłodze) doprowadziła ją jednak nie żałoba po mężu, a po kochanku skazanym na śmierć za morderstwo (teraz chyba uznano by to za obronę konieczną?). Dziecko, które po raz ostatni całuje matkę, w spadku po rodzicach otrzymało syfilis objawiający się czarną plamą na policzku. Ojciec z rezygnacją zdejmuje pierścionek z dłoni martwej córki ostatecznie uwalniając ją od małżeństwa, które przyniosło zgubę, nie tylko moralną, ale jak widać po psie-szkielecie korzystającym z okazji, także finansową. W scenie rodzinnego dramatu są jeszcze dwaj mężczyźni, to aptekarz, który upomina niezbyt rozgarniętego służącego za przyniesienie hrabinie trucizny.

After her husband's death the time has came for the Countess. To suicide (empty vial on the floor), however, didn't led her mourning after her husband, but atfer her lover, who was sentenced to death for murder (today it would be treated like selfdefence, I suppose). A child, who for the last time is kissing mother, inherited from the parents syphilis revealing as a black stain on the cheek. Father with resignation take off a ring from a hand of his dead daughter finally freeing her from the marriage that brought ruin, not only moral, but as you can see the skeleton dog, who tries to steel a food, also and financial one. In a scene of family drama are also two men, a pharmacist, who reprimand servant for bringing the countess poison.

Cała historia przedstawiona jest w sposób bardzo przemyślany i klarowny. Nie ma niedomówień, nie trzeba czytać opisów, by zorientować się w fabule. Początkowo seria ta nie spotkała się z zachwytem publiczności, być może zbyt dosłownie piętnowała dość powszechne w końcu wady. Nam z kolei uzmysławia, że przedstawione podejście do małżeństwa nie było rzadkością. W końcu Hogarth nie poruszyłby chyba tematu, z którym by się powszechnie nie spotykał?

No tak. W początkowym założeniu chciałam pokrótce zaprezentować całą twórczość Hogartha, a perypetie Modnego Małżeństwa wciągnęły mnie bez reszty. Krzywdą dla malarza byłoby jednak wyrywać jego obrazy z kontekstu jaki im nadał, w hogarthowskich cyklach zdecydowanie bardziej liczy się przekaz i historia, niż sam malarski kunszt i ładne sukienki, których z taką zaciekłością wypatruję ;)

The whole story is presented in a very thoughtful and clear way. There is no misunderstandings, no need to read the descriptions to figure out the story. At first, the series wasn't very estimate, maybe because it was too true?

Ok. At first I wanted to briefly present the entire output of Hogarth, but the adventure of Marriage à-la-mode dragged me completely. It would be harm to the painter, however, pulling the images from the context of what he gave them. In hogarthian cyclee counts far more message and history, than the craftsmanship and nice dresses, which I'm seeking with such ferocity ;)
   

source of all pictures - priceless Wikipedia